Najbardziej rozległa wyspa w grupie wysp dalmackich i trzecia największa w Morzu Adriatyckim. Jej najwyższym wierzchołkiem jest Vidova gora (780 m n.p.m.), zarówno najwyższy wierzchołek wszystkich wysp w Adriatyku. Od lądu jest oddzielona morskim kanałem Bracz, od wyspy Solta cieśniną Splitska vrata o od wyspy Hvarje jest oddzielona morskim kanałem Hvar.
Kraina jest charakterystyczna swymi krasowymi zjawiskami, na przykład szczerbami, jaskiniemi, i jamami. Nie znajdziemy tu żadnego cieku powierzchownego. Jedyne stałe źródła wodne znajdują się przy osiedlu Bol. Supetar i Pucziszcza należą do największych z wszystkich 22 osiedli na wyspie. Do najbardziej popularnych produktów rolniczych zaliczamy tu olej z oliwek, wino i owoce. Znaczenie również ma hodowla bydła, rybołówstwo (konserwarnia w siedliskach Postira i Milna) i ruch turystyczny. Na wyspie jest kilka kamieniołomów dających znany biały kamień, wyużywany na przykład przy budowie Diocletianowego pałacu w Splicie, albo bialego domu w Washingtonu D.C. Połączenia autobusowe łączą osiedla na wyspie, wyspę z lądem łączą dwie prawidłowe linie promowe Split – Supetar i Makarska – Sumartin. Do dyspozycji jest również lotnisko międzynarodowe dla małych samolotów. Początki osiedlania na wyspie Bracz spadają aż do czasów neolitu (wykopaliska w jaskini Kopacina, południowo od osiedla Supetar). Pierwszymi, historycznymi mieszkańcami byli Illyrzanie. Resztki ery rzymskiej możemy znaleźć po obu stronach wyspy i we wnąrz lądu. Najwyższą z nich jest kamieniołom w Skripu, z którego pochodzą bloki kamienne, poużywane do budowy Diocletianowa pałacu w Splicie. Wyspa została zamieszkana w większości w jej wnęrzu z powodu licznych najazdów piratów. Bracz był pod panowaniem różnych panowników, przed tym, nim został opnowany przez Wenecjanów (1420 – 1797). Wybrzeże zostało na nowo osiedlone w 16. wieku. Od 1797 roku do końca 1. wojny światowej był Bracz pod ręką Austrii, z wyjątkiem któtkiego czasu w latach 1807 – 1815, gdy wyspa była okupowana przez Francuzów.
CZ
DE
EN
HR
